سيدمحمدرضا موسوي‌نسب
استاديار گروه علوم تربيتي مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره)
smrmn1346@gmail.com
چکيده
پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش و ارتباط مؤلفه‌هاي اراده در تربيت اخلاقي (خودسازي و دگرسازي) با روش توصيفي و تحليلي ـ استنباطي و با استفاده از منابع درون‌ديني و تأکيد بر آرا و انديشه‌هاي علامه مصباح يزدي انجام شده است. در اين پژوهش نقش و ارتباط شناخت و گرايش و قدرت به‌عنوان عناصر و مؤلفه‌هاي تشکيل‌دهندة اراده بررسي گرديد و جايگاه عقل، فطرت و وحي به‌عنوان ابزارهاي هدايت در تعيين معيارهاي انتخاب و جهت‌دهي انتخاب و اراده، توضيح داده شد. کنترل غرايز و انجام کار خير به‌عنوان مهم‌ترين راهکارها و روش‌هاي تقويت اراده مطرح گرديد و رابطة دوسوية اراده و اخلاق در تقويت يکديگر بررسي شد. ازآنجاکه تبلور اراده در افراد انساني به‌سبب عوامل مختلف وراثتي، محيطي و تربيتي متفاوت است، اشاره شد که کساني مي‌توانند با يک برنامة منظم به بالاترين مراحل اخلاقي دست يابند که از اراده‌اي قوي و استوار، که از آن به «عزم» ياد مي‌شود، بهره‌مند باشند.
کليدواژه‌ها: اراده، انتخاب، تربيت اخلاقي، خودسازي، علامه مصباح يزدي.
‹ اسلام و پژوهش‌هاي تربيتي 28/ پاييز و زمستان 1401
دانلود مقاله
